Kamperen op mooie idyllische plekken in Europa. Optimaal genieten van rust, ruimte en natuur. Dat zijn de campings die je in de Charme Campinggids van de ANWB vindt. De voorpret zit hem in het doorlezen van de beschrijvingen. Welke campings zullen we dit jaar kiezen? Mijn vriend en ik maken vaak ieder een lijstje van de campings die we leuk vinden. Daarna gaan we de keuzes vergelijken en kijken we naar de campings die we beiden hebben geselecteerd. Vaak wordt het dan een van deze. Meestal stellen de beschrijvingen ons niet teleur.
Maar leuker nog dan de campings vind ik de mensen die je er ‘ontmoet.’ Zoals een ouder echtpaar dat met hun dochter en schoonzoon op vakantie was. De oudere vrouw had een aanstekelijke lach als die van een puber. Ze had een heel vrolijk gezicht dat totaal niet matchte bij het norse gezicht van haar man. Misschien vroeg ze daarom wel haar dochter en schoonzoon mee omdat er met haar man niet te lachen viel. Vooral tijdens het potje kaarten klonk het alsof ze het lachen van een heel jaar in moest halen. Jammer dat ik het niet heb opgenomen, dat was een mooi souvenir geweest.
Op diezelfde camping was een jongen van een jaar of 17 met z’n been in het verband. Hij liep op krukken. Tergend langzaam kwam hij voorbij. Terwijl zijn vrienden naar het zwembad renden of een potje gingen voetballen was hij op weg naar de wc. De jongen had echter een stralend gezicht en leek zich totaal niet druk te maken over zijn moeizame voortbewegen. Alsof hij dacht, het maakt niet uit hoe lang ik er over doe, ik heb toch nog een heel leven de tijd.
En dan het stel met de kat. Het stel waarvan de campingplek ‘s middags pal in de zon stond. Daar wilden ze graag weg. Gelukkig waren er nog genoeg vrije plekken zodat ze zich konden verplaatsen. Na veel draaien, keren, naar voren en achteren rijden stond de caravan op z’n plek. Daarna maakten ze er nog twee tenten aan vast. Twee uur later waren ze klaar.
Toen ze eindelijk weer voor hun tent zaten was de schaduw alweer een stuk opgeschoven. Zitten we potverdorie toch weer in de zon, moeten ze hebben gedacht.
Voor henzelf vond ik het nog niet zo erg, maar wel voor hun kat. Ze hadden namelijk een dikke, zwarte kat die ze aan een riempje uitlieten. Ik mag hopen dat ze airco in hun tent hebben, dacht ik. Zou de middelste tent voor de kat zijn?
Met z’n tweeën liepen ze een rondje over de camping. Steeds nieuwsgierig kijkend of hun kat al een hoopje had gedaan. ‘Toe maar Bonnie!’ hoorde ik de vrouw in gedachten al zeggen. ‘Doe maar poepje. Als het klaar is mag je nog even televisiekijken.’
Zo zie je maar… elke camping heeft z’n eigen Charmes. Ik zou er zo een gastenboek mee kunnen vullen.