Vanaf camping Les Erables in Escalles (Normandië) reden Stephan en ik naar Boulogne-sur-mer. Op internet hadden we een leuke camping in de buurt gevonden, maar toen we daar aankwamen bleek het een park met alleen maar bungalows te zijn. We zochten naar een receptie maar die was er niet. Dit is toch geen camping?!
Toevallig was er tegenover er wel een. Op het grasveld stonden een tent en een caravan. Mooi, dan gaan we daar toch heen. Het zag er uit als een gezellig park met verschillende huisjes, maar bij de receptie vertelden ze ons dat het een privé park was. Privépark? Waarom staat er dan camping? We gingen niet in discussie en volgen het advies van de receptionist op.
Eén kilometer verderop was er namelijk een camping waar we wel konden staan. Voordat we naar die receptie gingen liepen we een rondje over het terrein om te kijken of hier wel tenten en campers stonden. Al snel bleek dat dit ook een bungalowpark was met de naam ‘camping.’ Kent niemand hier het verschil?!
We zochten verder op internet. Onze ergernis werd steeds groter. In de buurt waren namelijk alleen maar soortgelijke ‘campings’ te vinden. We zochten iets verder weg en vonden een leuk adresje 20 minuten daar vandaan. Het heet Reveries a L’Authie. Het is een romantisch landgoed van een voormalig jachtkasteel. Sinds kort sinds is het een gastenverblijf met in de tuin een mini camping. Het wordt gerund door twee Nederlandse vrouwen. We belden, maar kregen geen gehoor dus reden we er op de gok naar toe.
Toen we aankwamen was het al kwart over zes. Het mooie landhuis, bleek een statig gebouw naast een redelijk drukke weg. Een sierlijk trapje leidde naar de ingang van het pand. Zitten we wel goed? Nergens stond een bordje met ‘camping’ erop. (Ook al zou dat ons niet meteen gerustgesteld hebben.)
We keken opnieuw op de site en daar stond toch echt dat er een camping bij hoorde. Er stonden twee 06-nummers bij. Ik belde het bovenste nummer en kreeg Jana aan de lijn. ‘Wat leuk dat jullie er zijn. Ik ben alleen in Nederland.’ Ze vertelde dat haar vriendin Trudy wel aanwezig was. ‘En ja. Het klopt dat er een camping is.’ Vervolgens belden we Trudy. Ze kwam er meteen aan en vertelde hoe we in de tuin achter het huis konden komen. Ze nodigde ons meteen uit voor een drankje met de andere gasten.
We waren aangenaam verrast toen we bij het landgoed en de tuin aankwamen. Er heerste een oase van rust terwijl we midden in het dorpje waren. Na een tijdje in gesprek te zijn, vertelde een echtpaar dat ook op de camping stond dat ze speciaal hierheen waren gekomen door het programma ‘Ik vertrek.’ Jana en Trudy hadden twee jaar geleden aan dit programma meegedaan en hun levens omgegooid.
Super leuk dat we toevallig ook bij dit adresje zijn beland! Dus bedankt ‘bungalowparken’ dat we verder moesten zoeken anders hadden we dit pareltje nooit gevonden.