In Le Mans stonden we op een sfeervolle camping met heel veel bloemen. Camping ‘Le jardin Fleurie’ zou dan ook een goede naam zijn geweest. De camping wordt beheerd door een Engels echtpaar. De man ontving ons hartelijk en vertelde dat we zelf een plekje mochten uitzoeken. De camping had ruime plaatsen en was erg goed onderhouden. Er bloeiden enorm grote Dahlia’s, mooie ronde paarse bollen en planten die leken op ridderspoor.
Toen we ons hadden geïnstalleerd zagen we op het grasveld van onze standplaats een vader merel druk bezig met zijn kroost. De vogeltjes hipten enthousiast om hem heen en spreidden af en toe hun bek open in de hoop dat hun vader hen een lekkere worm zou voeren. Ze hadden geluk, want hij kwam inderdaad met wormen aanzetten. Daarna deed hij druk voor hoe ze er zelf eentje konden vangen. De hint werd echter niet opgepikt. De merels bleven rond hippen en hun snavel opensperren. Vader gaf de moed niet op en bleef onverzettelijk voordoen hoe ze in de grond moesten pikken. De vogels hadden duidelijk meer tijd nodig om over te gaan tot actie.
Ondertussen crosste de eigenaar met z’n elektrische step over het terrein, terwijl zijn vrouw druk bezig was met het aanleggen van een aantal nieuwe terrasjes. In het weiland daarachter stonden zes ezels die op de camping waren opgevangen. Het waren nieuwsgierige beesten die graag geaaid wilden worden. Ze zagen er gezond uit.
Toen het begon te schemeren zag ik een aantal konijntjes over het gras huppelen. Ze waren niet schuw maar wel op hun hoede. Als je te dichtbij kwam schoten ze met hun witte staartjes snel de struiken in.
Een tijdje later kwam er een bijzondere kat met lange haren aangelopen. Het was een witte kat met een bruine staart, kop en poten. Het dier trok meteen de aandacht van een aantal kleine kinderen die hem wilden aaien. Ook ik was enthousiast en wilde er meteen een foto van maken. Wat leuk zo’n mooie camping kat!
Een tijdje later dacht ik aan de jonge mereltjes en hoopte dat de kat hen niet zou opmerken.
Op weg naar het toiletgebouw moest ik moeite doen om een aantal slakken met mooie grote huisjes te ontwijken.
De volgende ochtend liep ik langs het huis van de eigenaren en zag dat de kat naast zijn baasje zat.
‘What a beautiful cat!’ zei ik enthousiast.
‘Is it a maincoon?’ vroeg ik.
‘No, it’s a ragdoll,’ antwoordde de man.
Twee meter verderop lag eenzelfde kat.
‘How lovely, you have two of them. And there is a little rabbit too.’
Maar de eigenaar keek helemaal niet blij, eerder bezorgd. Toen ik goed keek zag ik dat de kat zijn poot op het achterlijf van het konijn hield. Langzaam werd me duidelijk dat de kat het babykonijntje had gevangen.
Het konijntje keek me met glimmende kraaloogjes aan. Alleen zijn neusje bewoog snel op en neer. De eigenaar vertelde me dat hij dacht dat de kat de achterpoot van het konijntje gebroken had. ‘I hope he will finish it soon. Otherwise I have to help.’
Met een knoop in mijn maag liep ik verder naar het toiletgebouw. Arm onschuldige konijntje. Op het paadje zag ik dat een aantal slakken het ook niet hadden overleefd.
Camping ‘Neuville’ bleek toch niet voor iedereen een paradijs.