De beste aankoop van het jaar zijn mijn wandelschoenen.
Ik had goed voorwerk gedaan en de consumententest voor beste wandelschoenen van de ANWB doorgenomen. Er werd mij precies verteld waar ik op moest letten. Maar meteen toen ik de plaatjes zag dacht ik: ik wil niet van die lelijke hoge bergschoenen, die zien er altijd zo lomp uit.
Elke keer wanneer ik bij de intocht van de Nijmeegse Vierdaagse stond, zag ik van die lompe schuiten voorbijkomen en dacht ik, wat ziet dat er onaantrekkelijk uit. Behalve dat, vond ik het er verre van comfortabel uitzien. Het leken me juist een paar blokken aan je been.
Ik geef toe, wandelen met slippers of All-stars (wat ik in Australië graag deed) is ook niet je van het. Daarna stapte ik over op sneakers, maar bij vele bospaden miste ik toch echt wat grip. Aangezien de frequentie van mijn wandelingen toenam, was het toch handig om me eens te verdiepen in beter schoeisel.
Omdat er in het artikel ook vlotte, sportieve schoenen stonden afgebeeld ging ik toch maar eens naar een speciaalzaak. Ook daar ging mijn voorkeur naar de meest modieuze wandelschoen. Helaas kwam ik er al snel achter dat deze pasvorm totaal geen match was met mijn voet, dus ging ik over op andere modellen. Maar ook deze zaten niet lekker.
Inmiddels werd ik steeds minder kritisch. Het leek wel: hoe lelijker de schoen, hoe lekkerder hij zat.
‘Wil je geen hoog model?’ vroeg de verkoopster. ‘Die geven veel meer ondersteuning. Wat dacht je hiervan?’
Ze hield precies zo’n bruine bergschoen in de lucht die ik juist niet wilde.
‘Deze wordt het best verkocht,’ zei ze erachteraan.
Ik kan het me niet voorstellen dacht ik, maar voordat ik het wist had ik de blokkendozen toch aan.
Verbaasd liep ik heen en weer over het proefparcours dat bestond uit een stijl heuveltje met grove stenen. Zulke comfortabele schoenen had ik nog nooit gedragen.
‘Dit zijn ze!’ riep ik zelfs enthousiast. ‘Deze staan met stip op 1!’