Op de handrem

In Blog
oktober 4, 2020
2 min leestijd

Vorig weekend waren mijn vriend en ik lekker aan het shoppen in Nijmegen. Nadat de winkels waren gesloten liepen we terug naar de parkeergarage. Ik zag wel dat het druk was, maar dacht dat het snel over zou zijn.

Toen ik achter het stuur zat en aansloot in de rij zag ik dat er weinig beweging in zat. Ik begon me steeds ongemakkelijker te voelen. ‘Oh jee. De hellingproef. Daar ben ik nooit zo goed in,’ zei ik angstig. ‘En we staan nog wel op de onderste etage.’
Ik keek naar de auto achter ons. Terug gaan is geen optie meer, ging er door me heen.

Ik dacht aan een eerdere ervaring in een parkeergarage. Het was bij de Ikea. Ook toen was het erg druk. Naast mij zat mijn moeder. Zij is wel de laatste die je naast je wil hebben voor schakel- en handremadvies. Ze kan gillen als de beste en rijdt al jaren geen auto meer (teveel schade gereden.) Met mijn gillende moeder moest ik toen ook die verrekte hellingproef doen. Dat overleefden we maar net.

Ik keek voor me naar de rij die tien keer zo lang was als toen. Het zweet brak me uit en mijn hoofd liep rood aan. Ik wil eruit! was het enige dat ik dacht.
Gelukkig bleef mijn vriend heel rustig. Die blikte of bloosde niet.
‘Dit kan je wel. Het is hetzelfde als zonder handrem, maar dan nu met handrem.’
Ja,ja dacht ik. Hetzelfde als zonder airbag, maar dan nu met airbag.
Het leek of ik een toets moest doen en opeens een blackout kreeg. ‘Waar zit ook alweer die rem? En wat is ook alweer de koppeling?’ Gelukkig duurde het lang voordat ik moest optrekken zodat ik mijn verstand weer even bij elkaar kon rapen.
Ik kreeg duidelijke instructies en voelde me even weer de 19 jarige leerling op rijles. Het optrekken ging knetterhard maar verder deed ik het prima.
‘Je kunt nu mooi even oefenen,’ zei hij kalm. De tweede keer waren de optrekdecibellen al gehalveerd, de derde en vierde keer ging het bijna geluidloos en de vijfde keer leek het alsof het dagelijkse routine was.
‘Zie nou wel, het valt best mee. Ik denk dat het voor de man achter ons enger was. Die is blij dat z’n bumper en nog op zit.’

Foto: Pixaby- Bilderandi

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *