Het was warm. Te warm om buiten te zitten. Binnen was het lekker koel. Dus ging ik binnen aan de slag met mijn oude hobby, kleding maken. Het voorwerk had ik al gedaan. Alle naaispullen lagen klaar, zodat ik meteen met het echte werk kon beginnen. Een eenvoudig rokje kun je binnen een uurtje maken, had ik mij laten vertellen. Omdat ik mezelf goed ken had ik hier extra tijd voor ingecalculeerd, aangezien ik er vaak twee keer zo lang over doe wanneer er een bereidingstijd bij staat (zoals bij de maaltijdpakketten van AH of de appeltaarten van Honig.)
Enfin, ik wilde dus een rokje maken. Maar voordat ik met mijn naaimachine aan de slag ging dacht ik: Welke naald moet er ook alweer in? En hoe wind je ook alweer een spoeltje op? Hoe langer ik bezig was hoe meer vragen ik kreeg. Welke steek is het beste voor deze stof? Hoe zit het ook alweer met de draadspanning?
Ondertussen zoemden er een paar irritante bromvliegen door de kamer. Ik probeerde ze te negeren, maar hoe minder ik er op probeerde te letten hoe irritanter hun gebrom werd. Na veel begeleid wapperen lukte het me eindelijk om de vliegen naar buiten te loodsen. (Op de een of andere manier vliegen ze altijd van de deur weg als ik deze voor hen openhoud.)
Daarna weer terug naar mijn naaiproject, maar het liep alles behalve gesmeerd. Ik wisselde 10 keer van naaisteek, wat dus 10 keer uithalen betekende, om me daarna 10 keer af te vragen waarom ik in godsnaam aan dit klusje was begonnen. Inmiddels was ik een uur maar nog geen steek verder. Toch hield ik vol en kreeg ik de stof aan elkaar genaaid, hoewel het bij het vastnaaien van het elastiek leek alsof ik met een spartelend konijn aan het worstelen was.
Waarom lukt het me niet? Ik zocht hulp hij een YouTube filmpje, waar een vlot meisje zo’n rokje met gemak in vijf minuten in elkaar zette. Dat moet mij toch ook lukken.
Ik herpakte mezelf en had de stof perfect onder de machine klaargelegd en wilde net mijn voet op het pedaal van de machine drukken toen er werd aangebeld. Een pakketje voor de buren. Of ik dat eventjes aan wilde nemen. Natuurlijk joh, geen probleem ik heb tijd genoeg. Daarna maakte ik de elastieken band verbazingwekkend snel aan de stof vast. Alleen nog even de naad onderaan de rok zomen, dacht ik. Nou ja even?
Om 20:00 uur was het rokje eindelijk klaar. Ook al had ik er zes uur over gedaan en was het de slechtste afwerking ever. Dit rokje ga ik met heel veel trots dragen!