Als we er via een hoge brug voorbij sjezen, zie ik de ruïne staan. Ze ligt er verloren bij. Stil en verlaten. Geen enkel eerbetoon van toeristen. Waarschijnlijk staat ze in geen enkele gids vermeld. Of een hele oude die samen met haar is vergaan. Wat is het geweest?Een burcht? Een fort?
De ruïne bestaat uit twee gedeeltes. Waar eerst de daken zaten groeien nu bomen en struikgewas. Het blad groeit rijkelijk over de muren geen. De natuur heeft het gebouw overmeesterd. Alles straalt vergane glorie uit, maar juist dat maakt mij nieuwsgierig. Wat is daar bevochten, bezongen, beleefd? Zou iemand me dat kunnen vertellen?
Ik denk terug aan de meester van mijn basisschool. Hij kon waanzinnig goed vertellen en bracht oude werelden opnieuw tot leven. Hij vertelde over de VOC en het leven op het schip. Hij wist alles over scheurbuik en kielhalen. Maar ook over ontdekkingsreizigers en het oude Egypte. Enthousiast vertelde hij hoe wetenschappers nieuwe Pyramides ontdekten en hoe griezelig de vloek van Toetanchamon was.
We werden één met de tijd, ook al was het niet de onze.
Wat zou ik graag willen dat hij het verhaal van deze ruïne kent en ons met zijn enthousiaste beschrijvingen zou kunnen rondleiden in de vertrekken, zodat we via hem kennis maken met de mensen die er leefden. Want als hij eenmaal begon met vertellen dan wilde je alles weten. Net als nu……..Helaas zullen we het nu toch echt zelf uit moeten zoeken.